Ako rin... Magpakailanman!

Since I came back from my one year stay in Rome I have not had the chance to post a single article, I was taken by a lot of things plus the adjustment period and ... a lot of things that have truly eaten up my time.

Finally today! I thought of posting a poem that came spontaneously while I was taking a moment of rest and reflection. It's in Filipino, the language of my deep rooted sentiments!

The verses speak openly of a heart conversing with his crucified friend.

" Sa lahat ng iyong minahal,

bawat taong iyong hinirang,

Sa dulot mong saya at tuwa

bakit sugat sa iyong puso

ang ganti ng bawat isa?

Bakit luha sa iyong mga mata ang

natatanaw sa 'twi-tuwina?

Inalay mong liwanag,

gabay sa bawat lakbayin,

ang saradong puso at minimithi ay dilim.

Bakit nga ba sa puso ikaw'y walang puwang

Ang pag-ibig mo ay di namamasdan?

Sila ba o ako

ang may kagagawan

sa lahat ng sugat

na nababalot

sa iyong katawan?

Paano, o paano nga kaya

makiisa sa iyong pagdurusa

at sa iyo ipadama

aking pag-ibig sa bawat t'wina.

Ako rin sa lahat ng oras,

sa lahat ng panahon.

Ako rin katulad mo magpakailanman!"